शिखा !!तिमीलाइ थाहा छ ? तिमीले मारेको त्यो हाम्रो प्रेमका चिहान वोरीपरीमैले यादको बोटहरु छरेको छुम हरेक दिनत्यी बोटहरुमा आशुले सिचाइ गर्छुमलाइ थाहा छयो बोटहरु एकदिन ठुलो हुनेछमलाइ त यो पनि थाहा छ कीयो बोटहरुमा मेरो लागीखुसीको भन्दा नि मन चिड्याउनेतिम्रो र मेरो पुरानो प्रेमको फुल खेल्नेछअनि मन भारी बनाउने फल लाग्नेछम त यी बोटहरुमा तकेबल तिमी नै तिमी मात्र देख्छु शिखात्यी पातहरुमा तिम्रो र मेरोतस्बिरको आकृति पाउछुत्यी हाँगाहरु त झनतिम्रो काधँ जस्तै लाग्छजहाँ पहिले म आफ्नोपनले टाउको अड्याउथेर अहिले निराशापनलेत्यी हावामा फैलिएको मिठो सुभाषमा म तिम्रै गन्ध पाउछु शिखायो बोट हुर्किए सँगैम हाम्रो हारेको...
आमा !!हेर्नुस त त्यो आकाशमा चील जस्तै हावेजाहाज कोस्ले उडाउछ आमा त्यो हावेजाहाज ?के मैले पनि उडाउन सक्छु त्यसै गरी ? आमा हेर्नुस् न उ पर सडकमासर्प जस्तै गाड़ीकस्ले गुडाउछ आमा त्यो गाडी ?के मैले पनि गुडाउन सक्छु त्यसै गरी ? आमाम बिरीमी हुदाँ सेता कोट लगाउने मान्छेको मा किन लगेको ?अनि के झुन्डाएको आमा उस्ले गाँटीमा ?म पनि उ जस्तै बन्छु नि हुन्न ?के गर्न पर्छ भन्दिनुस् न आमा म नि सेतो कोट लगाउने जस्तै बन्न ? आमाहामीलाइ पढ़ाउने गरुआमा त कती जान्ने रैछन्A,B,C,D क,ख,ग,घ सबै आउछम नि गुरुआमा जस्तै बन्छु नीके गर्नु पर्छ म गुरुआमा जस्तै जान्ने हुन ?भन्निदिनुस् न आमा आमात्यो टिभी भित्र मान्छेहरु बस्छन् हो...
हो म वेश्या हुँ मेरो चोली खोलेर म टाल्छु चुहिने मेरा घरको छानो बेरीएको फरिया खोलेर पुस्छु गरिबीले रुझेको असिम सपनाहरु आफु नाङ्गिएर म ढाकीदिन्छु मेरो बा-आमाको कठ्याङरिएको शरिर मेरा शरिर बेचेर म किनी दिन्छु मेरो भाईलाइ भाग्य लेख्ने कापी र कलमहरु मेरा स्तन देखाएर म छोपी दिन्छु मेरी बहिनीको लाजको ताज योवनका भोका व्बाँसोहरुको प्यास भरिदिएर स्वोयम पालिन्छु र पाल्छु भोको मेरो घर परिवार रण्डी,वेश्या अनेक नाम देलान् सत्यसावित्री मेरो समाजले तर मलाइ किन्चित प्रवाह छैन किनकी म विवशतामा पिल्सिएको छु गरिबीको बाध्यता अल्झिएको छु अनि निर्धक साथ भन्छु हो म वेश्या हुँ ओइ "माल" ओइ "भालु" भन्ने ए मेरो चरित्रवान पुरुषवाद...
मिल्थ्यो त लुकी दिन्थेतिम्रो परेलीमा बादल सामु जुन लुके जस्तैमिल्थ्यो त झुकी दिन्थेतिम्रो अटुट र अथाह मायाको लागीधानको बोट सामु बाला झुके जस्तैमिल्थ्यो त पछ्याउथेतिम्रो पछ्याउरी समाउदैकिनाराले खोला पछ्याए जस्तैअनि मिल्थ्यो त बिछ्यी दिन्थेतिम्रो सामु माया सगुनहरुघाम सामु बिस्कुन बिछ्यीए जस्तैतर डर छकतै बादलबाटझरी बनेर खुली दिने पो हौ की ?कतै किनार लाइ बिर्सेरसागरमै भुली पो दिने पो हौ की ? मिल्थ्यो त हराइ दिन्थेतिम्रो मधुर बोली सँगैसरगम सँग धुन हराए जस्तैमिल्थ्यो त डराइ दिन्थेतिम्रो हरेक कर्के नजरमाघाम सँग ताराहरु डराए जस्तैमिल्थ्यो त कराइ दिन्थेतिम्रो हरेक दु:खमासाँझ सँगै झ्याउकिरी कराए जस्तैअनि...
कतिलाइ हर्ष कतिलाइ पिडा दिदै आज पनि दिन ढल्यो,आकाशमा राता पहेलो लाली छोड्दै सुर्य ओझेल परिसकेको छ। एक्लोपन र निराशा मनमा कुच्लेर म कोठा बािहर निस्केको छु। एक पाहिला पनि अघी सर्न नचाहेको यि खुट्टाहरुलाइ जबरजस्ती चालिरहेको छु । सधै झै चप्पल प्याट प्याट पड्काउदै आज पनि म मैतिदेवी मन्दीरमा होमिदै छु । साँझ झम्क्कै भएर छिप्पीसकेको छ, तर यहाँ हाम्रो गाउँमा जस्तो न झ्याउकिरी नै कराएको छ न त भ्यागुता ट्वार ट्वार गरेको सुनिन्छ। झ्याउकिरी र भ्यागुताको ठाँउमा यहाँ मोटर गाडीहरु कराउदै छन् र जुनकिरी झै बत्ती बालेर आफ्नो आफ्नो गन्तव्य तिर लम्किदै छन् । कपड़ा पसलहरुमा भिड छ सायद तिज नजिकिएर होला। पसलेको भइयालाइ...
जब उस्ले मलाइअनलाइन बोलाइ मेरो मन, पेट आन्द्रभुँडीसबै सबै खोलाइकहिले हाँसेर बोलाइकहिले केही कुरा पछी भन्छु भन्दै सँाचेर बोलाइकहिले कुरा गर्दा गर्दैझन्नक रिसाएर बोलाइत कहिले मुटुमै च्वँस्सलाग्ने गरी बझाएर बोलाइमेरो होस् हवाश सबै आफु तिर तानेर उस्ले अनलाइन आउनुस् न भन्दैमिसकल हानेर बोलाइ कहिले थाङ्ने कुरोत कहिले बक्मफुसेगफ गर्दै अल्झााएर बोलाइ पुरानो स्मृति पल्टाएरअतित फेरी ताज़ा बनाइघाउहरु बल्झाएर बोलाइम रिसाए जस्तो गर्दा'अइ एम सरी' भन्दैकुराहरु सुल्झ्याएर बोलाइमैले भनेको सबैकुराहरु मानेर उस्लेअनलाइन आउनुस् न भन्दैमिसकल हानेर बोलाइ हजुर त उल्लु,बाँदर,पागलअनेक नाम राख्दै बोलाइहजुरको दिलमा राख्नु...
/image%2F2416203%2F20190525%2Fob_e1e331_smartselect-20190526-001930-gallery.jpg)